Hans Baldung

Dr Hàns Baldung, genànnt Grien waje sini Vorliab fer d'griani Fàrb, uf d Walt kumme 1484 oder 1485 z Schwäbisch Gmünd (villicht oi z Wiirsche/Weyersheim (Elsàss^[1]) ; gstorwe September 1545 z Strossburi, isch e diitsche Måler, Zeichner un Képferståcher züer Ziit vun Dürer gsi, wu au zàhlrichi Entwérfe fer Holzschnétte un Glàschfanster fertig gmàcht het.

Dr Hans Baldung stàmmt üss ere Familie vun G'lehrti (sin Vàter isch Beàmter fer 's Strossburjer Bischtum gsi). Ar het às Fufzehnjohriger sini Lehrziit wohrschyns in de Warrikstàtt vun einem Strossburjer Meischter àngfànge, wu ar, wohl waje siner friaje Begàbung, de Biinàme Grien (der "Grüne") erhàlte het. 1503 wàndert ar noh Nürnbari, fer sini Üssbildung bim Albrecht Dürer züe vollande. Ar isch em Dürer siner begàbteschte Schüaler und isch mit 15 Johre gebliewe, às ar 1506 Nürnberg verlàsse het, in em laweslànge Friindschàft verbunde. Dürer het 'ne ärrig gschätzt. 1521 währe sinre Reise noh Niederlànde schankt ar eme Måler Joachim Patinir 's "Grünhansens Ding".

Em Friahjohr 1509 kehrt dr Baldung üss Halle, wü ar d'Hallesche Dom mitgstälte het, in d'Fraje Reichsstàdt Straßburg zréck. Dert erwerb ar 's Bürjerracht und 1510 isch vun de Zunft às Meischter uffgnomme worre. Ar hirotet d'Tochter vun eim riche Bürjer un wurd àll b'liabter às Måler, ar het äu àll meh Nohfroge. Vun 1512 bis etwa 1516 schàft ar in Friburi d'Hochaltar vum Ménschter, sin Häuptwarrik. Em Friahjohr 1517 kummt dr Baldung noh Strossburi zréck und erhält wéder sin Bürjerracht. Ar gniest e héhe gsellschàftliche Ansahn und Wohlstànd. 1533-1534 nehmt ar in sinre Zunft 's Stellevertrateràmt wohr und g'hert ziitweili zum Stàdtråt.

D'kirchlichi Üfftraje fer sini Warrikstàtt sin zréck getråtte un dr Baldung àrweit meh un meh fer verméégende privàte Kunschtliabhàwer às Ufftrajgawer, wàs het sich schtàrik uff sinre Bildthemàtik üssgwerrikt. Ar isch e üsserschter gfrågter Porträtist worre, het Episode üss de àntike Gschichte un Mythologie gmåhlt un het sich verstärkt gwandet bis züe sim Lawesand e friaj erkannbàre Liablingssujet züe: de Schéénheit vun nàckige Mänsche, insbsundersch nàckige Fraie. In zàhlreiche Vàriàtione schàft de Baldung e vun kràftvoller Sennlichkeit erféllt Schéénheitskült (in Diitschlànd het's noch küüm Vorgänger wie Grien gan ghet): d'Frài às Eva, às àntike Göttin, às Haxe, às Verfiahrerin – àlle Verkerperunge vun bliajigschte Lawe, àwer im Kontràscht às Memento mori hiffig bedroht durich d'unüssweichlichi Gejewart vum Tod (in Gstàlt vum schräckliche Skelett, wu 's Lawe zum And fiahrt).

1. ↑ Isch dr Hans Baldung im Elsàss uf d Walt kumme?